Τα Άλση εντός των πόλεων είναι κοινωφελείς χώροι για την αναψυχή των δημοτών και ως τέτοιοι συντηρούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που χρηματοδοτείται από το κράτος γι’ αυτήν την εργασία. Συντήρηση σημαίνει: δενδροφύτευση όταν πεθαίνουν ή καταστρέφονται δέντρα από φυσικές αιτίες (π.χ. καταιγίδες), δημιουργία πρασιών με λουλούδια, δημιουργία μικρών κέντρων με πάγκους και μόνιμο τραπέζι για τους ηλικιωμένους ή τις μητέρες, συντήρηση και οργάνωση της παιδικής χαράς με σύγχρονο έννομο τρόπο (ασφάλεια των εγκατεστημένων παιχνιδιών για τα παιδιά, διεθνείς προδιαγραφές), καθαριότητα, συντήρηση δημόσιας τουαλέτας, βρύσες πόσιμου νερού και συνεχής απομάκρυνση των ακαθαρσιών των σκύλων, φωτισμός κατά τη διάρκεια της νύχτας, ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ επιτέλους!
Τα τελευταία 25 χρόνια δεν φυτεύτηκε ούτε ένα δέντρο. Στη θέση κάθε δέντρου που έπεσε, φυτεύονται αυτοί οι θάμνοι που ονομάζουμε «μαρούλια» για να δίνουν την εντύπωση πρασίνου. Από κάτω κρύβονται τα κούτσουρα των παλιών δέντρων.
Οι πρασιές με λουλούδια συντηρούνται πολύ φτωχά. Μόνον όταν ο Δήμος προσέφερε το Άλσος για έκθεση ανθοκομίας, όρμησαν τα συνεργεία του και φύτεψαν τις πρασιές με ολοκαίνουργια λουλούδια για «αναβάθμιση», όπως μας είπαν οι υπάλληλοι. Η αναβάθμιση βέβαια προοριζόταν για τους εμπόρους φυτών και όχι για τους δημότες!
Πάγκοι και τραπέζια ποτέ δεν τοποθετήθηκαν. Ομάδα αλβανών συνταξιούχων φέρνει χαρτοκιβώτια, καρέκλες-σκουπίδια και χαρτόνια για να καθίσει να παίξει επιτραπέζια παιχνίδια. Τα σκουπίδια αυτά κρύβονται την νύχτα κάτω από τα «μαρούλια» για να ξαναβγούν την επομένη προς χρήση.
Η παιδική χαρά (είσοδος από την οδό Μερκούρη) συρρικνώνεται σταδιακά και σιωπηρά, απομακρύνθηκαν πολλά παλιά παιχνίδια και πάγκοι και συγκεντρώθηκαν στον μισό χώρο. Ο υπόλοιπος χώρος μαζί με τον χώρο του πρώην παιδικού κινηματογράφου παραμένει τον τελευταίο χρόνο κενός, επίπεδος, περιμένοντας την «αξιοποίησή» του ως μίνι μπάσκετ. Το έδαφος είναι σκληρό, στη βάση των παιχνιδιών υπάρχει σκληρό τσιμέντο, με κίνδυνο τα παιδιά να πάθουν κατάγματα πέφτοντας από τις τσουλήθρες ή τις κούνιες.
Δημόσια τουαλέτα δεν λειτουργεί, αν και υπάρχει. Δεν σκέπτεται κανείς τους ηλικιωμένους και τα μικρά;
Ακαθαρσίες σκύλων: απ’ αυτές έχουμε μπόλικες, σκοντάφτουμε συνεχώς επάνω τους.
Κανείς δεν επιβλέπει τους ιδιοκτήτες σκύλων. Η Δημοτική Αστυνομία, παρκαρισμένη με τα λουσάτα αυτοκίνητά της ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ, πίνει φραπεδιές στη σκιά.
Φωτισμός: εδώ έχουμε να πούμε πολλά. Για παράδειγμα, τις τελευταίες εορτές των Χριστουγέννων το άλσος παρέμεινε ΟΛΟΣΚΟΤΕΙΝΟ επί 15 ημέρες, ίσως για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε το άστρο της Βηθλεέμ.
Κι επειδή έρχεται το καλοκαίρι: πόσο κοστίζουν 10 πινακίδες απαγόρευσης της κυκλοφορίας δικύκλων; οι ιδιοκτήτες τους κάνουν «σούζες» τα απογεύματα και τα βράδια και ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει πουθενά απαγόρευση. Δεν έχουν διστάσει να χτυπήσουν δημότη που διαμαρτυρήθηκε για την είσοδό τους στο πράσινο.
Ο Δήμος Αθηναίων ακολουθεί την προσφιλή τακτική να αφήνει τον δημόσιο χώρο να εξαθλιώνεται, εγκαθιστώντας μετά ιδιώτες επαγγελματίες για να…φέρουν τάξη στον χώρο. Το θέατρο τώρα, τι θα εξυπηρετήσει; δεν αρκούν τα 44 θέατρα της Αθήνας; βέβαια οι άνθρωποι του θεάτρου θέλουν θέατρα στα άλση, όπως η εκκλησία θέλει παντού ναούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου